نام اصفهان تداعیکننده صنایع دستی است. صنایعی که سالها گردشگران را از هر گوشه جهان به خود جذب میکرد. اما امروز حال این صنایع و هنرمندانش در شهر اصفهان خوب نیست. گرانی و تورم افسارگسیخته تاثیر منفی بر این صنعت داشته و نابودی و تعطیلی آن در چشمانداز است.
صنایع دستی جزء کالاهای لوکس محسوب میشود. هر کالای لوکس هم مخاطب خودش را دارد. با توجه به وضعیت معیشتی مردم، قطعا نمیتوان از آنها انتظار خرید صنـایع دستی داشت. بسیاری از مردم در تامین مایحتاج اولیه زندگی خود با مشکل مواجه هستند.
علت تمایل مردم به خرید صنایع دستی در کشورهای همسایه را میتوان در افزایش سطح زندگی آنها جستجو کرد. به عنوان مثال در کشور ترکیه، قیمت یک فرش از حقوق یک ماهه کارمند کمتر است. اما در کشور ما این موضوع عکس است و یک کارمند با حقوق چندین ماه خود نیز توان خرید یک فرش را نخواهد داشت.
قیمتهای بالا علت اصلی انصراف مردم از خرید است
به گفته یکی از هنرمندان، مردم در برخورد با صنایع دستی ابتدا شیفته طرحهای آنها شده، اما با دیدن قیمتها از خرید صرفنظر میکنند.
این هنرمند در رابطه با وضعیت فروش میگوید:
«میزان فروش محصولات و زیورآلات وی نسبت به ایام قبل از کرونا کاهش شدیدی داشته است و اگر این رویه در درازمدت ادامه داشته باشد، قطعاً تبعات جبرانناپذیری به همراه دارد.»
علت افزایش قیمت صنایع دستی را باید در افزایش قیمت مواد اولیه جستجو کرد. افزایش قیمت بدلیل کم شدن میزان تقاضا به سود هنرمندان صنـایع دستی نمیباشد. بسیاری از هنرمندان به دلیل کسادی بازار به فکر تغییر شغل افتادهاند. یکی از فروشندگان صنایع دستی در این رابطه میگوید:
«از دوم فروردینماه تاکنون هزار تومان فروش نداشتهام، امسال فقط گردشگران، قیمت صنایعدستی را میپرسند؛ اما خریدی انجام نمیدهند… چند ماهی است که به فکر تغییر شغلم افتادهام و اگر تا پایان فروردینماه وضعیت فروش بدینگونه باشد، قطعاً از این حرفه خداحافظی خواهم کرد.»
در حال حاضر هیچ سیاست حمایتی از سوی متولیان امر برای حمایت از صنایع دستی وجود ندارد. به این ترتیب بایستی در آینده نزدیک صنـایع دستی را فقط در عکسها و خاطرات دنبال کرد.