بیش از ۶۰ تن از کارگران فضای سبز شرکت نفت آقاجری در شهرستان امیدیه اجازه ورود به شرکت را ندارند. علت این امر مخالفت کارگران با قرارداد تحمیلی کارفرما می‌باشد. آنها از آذرماه ۱۴۰۰ تاکنون در بلاتکلیفی بسر می‌برند و وضعیت استخدامی و قراردادی آنها مشخص نیست. میانگین سوابق کار کارگران فضای سبز شرکت نفت آقاجری بین ۱۰ تا ۱۵ سال است. آنها در این سال‌ها بدون داشتن قرارداد مشخصی در استخدام این شرکت بوده‌اند.
این کارگران از سال ۸۶ به صورت مستقیم با شرکت نفت آقاجری فعالیت داشته‌اند. اما از ابتدای پاییز سال جاری این شرکت، تصمیم به تبدیل وضعیت شغلی آنها گرفت. کارگران در اعتراض به این موضوع در آذرماه، در برابر ساختمان شرکت ملی نفت‌خیز جنوب تجمع اعتراضی برگزار کردند. مسئولین به آنها وعده پیگیری مشکلات‌شان را دادند اما با گذشت ۴ماه هیچ اقدام مشخصی انجام نشده است.
۱۵ سال کار بدون داشتن قرارداد مشخص
یکی از کارگران فضای سبز شرکت نفت آقاجری در این رابطه می‌گوید:
«میانگین سوابق کار کارگران بیکار شده حدود ۱۰ تا ۱۵سال است و درطول این سال‌ها بدون قرارداد در استخدام شرکت نفت آقاجری مشغول کار بوده‌ایم؛ تا این که پایان آذرماه سال جاری به یک‌باره کارفرما تصمیم گرفت بجای عقد قرارداد دائمی که سال‌ها در انتظارش بودیم، همه ما را به پیمانکار بسپارد. بنابراین همه کارگرانی که با امضای قرارداد جدید با پیمانکار مخالف بودند، امکان ادامه کار نداشتند و حراست شرکت نفت آقاجری مانع ورود ما به محل کارمان شد.»
این کارگران در ۱۵ سال گذشته هیچ قرارداد کاری با شرکت نداشتند. بر همین اساس دستمزد و بیمه آنها به صورت ناقص پرداخت می‌شد. آنها بعد از این همه سال که انتظار عقد قرارداد دائمی با شرکت نفت آقاجری داشتند اما کارفرما ادامه کار را منوط به عقد قرارداد با پیمانکار کرده است.
امضای قرارداد با پیمانکار ده قدم به عقب
یکی از کارگران در تشریح وضعیت قرارداد با پیمانکار می‌گوید:
«ما بسیار کمتر از قراردادی‌ها و پیمانکاری‌ها درآمد داریم. ممکن است در نتیجه کار با پیمانکار حقوق کامل دریافت کنیم. اما در صورت امضای قرارداد با پیمانکار به جای حرکت به جلو ده قدم به عقب بازگشته‌ایم… در طول این سال‌ها هیچ وقت امنیت شغلی نداشتیم و بخش زیادی از حقوق و مزایای ما به حساب پیمانکار می‌رفت.»
کارفرما با وارد نکردن اسامی این کارگران در سامانه ساپنا، باعث شده طرح طبقه‌بندی مشاغل در مورد آنها به اجرا درنیاید. بهمین دلیل این کارگران از بسیاری از مزایای شغلی و قانونی بی‌بهره هستند.
حاکمیت، بی‌توجه به وضعیت وخیم معیشتی کارگران تنها به فکر استثمار هر چه بیشتر آنها می‌باشد. بهیمن دلیل، کارگران هر روز بیشتر به زیر خط فقر فرو می‌روند. وضعیت وخیم کارگران، برآیند سرقت و چپاول ثروت‌های عمومی توسط سران حکومت است. علت اعتراضات و رویارویی کارگران با حاکمیت هم همین موضوع می‌باشد. این اعتراضات در گام‌های بعد به تغییرات اساسی در پایه‌های حکومتی منجر خواهد شد.