یک عضو انجمن تولیدکنندگان فولاد از احتمال تعطیلی ۱۱۰ کارخانه فولاد پرده برداشت. در هفتههای گذشته اخباری مبنی بر مشکلات جدی کارخانجات تولید فولاد به ویژه در بخش خصوصی رسانهای شده است. نزدیک به ۲ دهه است، صنعت فولاد با سرمایهگذاری بخش خصوصی به خودکفایی رسیده است. یکی از منابع درآمد سران حکومت در زمان تحریم فروش نفت، صادرات فولاد بوده است.
این صنعت در سال ۹۹ بیش از ۹ میلیون تن صادرات داشته است. اما حتی این میزان صادرات هم باعث نشده تا این صنعت از دخالتهای نابجا و غارتگریهای سران حکومت محفوظ بماند. دولت رئیسی با قیمت دستوری برای عرضه در بورس کالا، این صنعت را زمینگیر کرده است. به گفته کارشناسان در حال حاضر صنعت فولاد تاریکترین دوره خود را سپری میکند.
تعطیلی کامل کارخانجات تولید فولاد به حذف ۶ میلیون تن محصولات آن در بازار و از بین رفتن ۱۰۰ هزار شغل خواهد انجامید.
تولیدکنندگان نورد هم در آستانه ورشکستگی
تولیدکنندگان نورد هم در در آستانه ورشکستگی قرار دارند. این تولید کنندگان به رغم افزایش قیمت مواد اولیه بایستی قیمت میلگرد، آهن و فولاد را کاهش دهند. آنها ملزم به رعایت نرخ دستوری و عرضه در بورس کالا هستند. کارخانجات مرحله اول تولید فولاد به بهانه بالا رفتن هزینه قیمت مواد اولیه را افزایش دادهاند. این در حالی است که در ماه گذشته گاز این کارخانجات قطع بوده و عملا کارخانجات تولید فولاد تعطیل میباشد. همچنین در تابستان گذشته بدلیل قطع برق آنها بمدت ۲ ماه تولیدی نداشتهاند.
دخالتهای ویرانگر دولت رئیسی درصنعت فولاد
عضو هیات رئیسه اتحادیه تولیدکنندگان فولاد با اشاره به دخالتهای ویرانگر کابینه رئیسی تصریح میکند:
«سیاستهای اشتباه و دستوری دولت سیزدهم به یکباره باعث موج جدید بیکاری و تعطیلی کارخانههای فولادی شد…دولت با حمایتهای ۱۰۰ درصدی از صنعت خودرو، از جمله ممنوعکردن واردات نتوانست این صنعت را توسعه دهد. حال به نظر میرسد نوبت به تخریب صنعت فولاد ایران رسیده که تا امروز بدون حمایت دولت روی پای خودش ایستاد و ارزانترین و محبوبترین کالا را در جهان تولید کرد.»
عملکردهای سران حکومت نشان میدهد، آنها تنها به فکر سود لحظهای خود هستند. سرنوشت مردم و صنایع کشور برای سران حکومت بیمعنی است. زمینگیر شدن کارخانجات تولید فولاد در حالی است که رئیسی ادعا حمایت از صنایع دارد. اما کارکردهای آن عملا تیر خلاصی به پیکر نیمهجان این صنایع میباشد.