«از ما مانند بردگان زمان فراعنه کار میکشند و آخرسر هم حقوقی در کار نیست. زندگی در یک اتاق کوچک با نفرات بالا، غیربهداشتی، بدون تجهیزات لازم سرمایشی و آب خنک، و از طرفی کار در زیر گرمای خورشید سوزان، همه را بیطاقت کرده است. در روزهایی که گرما شدت دارد، ادارات را تعطیل اعلام میکنند، اما ما کارگران باید از ساعت ۵ صبح تا ۷ عصر، در آن گرمای سوزان جان بکنیم و مرتب با دستمالی تر، سر و صورت خود را آب بزنیم که از حال نرویم. این داستان هر ساله است.»
این روایت یکی از کارگران پیمانی از شرایط کار در پروژههای نفت و گاز است. شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، با هدف پیگیری و تحقق خواستهها و مطالبات پاسخ نگرفته، روز ۲۹تیر۱۴۰۲، از آغاز یک اعتصاب دوباره در صنعت نفت و گاز و پتروشیمی خبر داد.
براساس گزارشهای دریافتی این شورا، گروههای مختلفی از کارگران پیمانی با چند مطالبه مشخص، اعتصاب خود را آغاز کردهاند. این شورا در این رابطه مینویسد: «این دسته از مطالبات، از مواردی است که پیمانکاران پیشتر وعده انجام آن را داده بودند.» شورا در ادامه تاکید کرده تجمع، جزو مکمل اعتصاب است: «در تجمعاتمان میتوانیم بهصورت جمعی تصمیمگیری کرده و بهصورت متحد، اعتصابمان را پیش ببریم.»
«ایرانوایر»، برای بررسی دور تازه اعتراض کارگران پیمانی این صنعت، با «واله زمانی»، یکی از اعضای شورای سازماندهی کارگران پیمانی صنعت نفت گفتوگو کرده، تا از این مطالبات بگوید.
***
مطالبات معطل مانده
این فعال کارگری درباره گزارشهایی که از سمت کارگران به شورای سازماندهی رسیده، میگوید: «اخباری که ما از همکاران گرفتهایم، حکایت از تصمیم به اعتصاب مجدد دارد. آنها پیگیر خواستههایی هستند که از سوی مقامات مسوول، همچنان معطل مانده است. البته در بخشهایی خیلی جزیی، مثل “افزایش حقوقها بین ۳۰ درصد ، ۴۰ درصد”، بخشی از کارگران به مطالبات خود رسیدهاند، ولی در سایر موارد، هنوز پاسخی نگرفتهاند.»
او مواردی که تحتعنوان مطالبات مطرح شده را، به این شرح اعلام کرد: «افزایش ۷۹ درصدی حقوقها متناسب با رشد نرخ تورم، اجرایی شدن کامل ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت در تمامی بخشها، لغو قرارداد پیمانکاران مفتخور، کاهش ساعت کار و تنظیم آن متناسب با گرمای منطقه، از جمله مطالبات کارگران پیمانی است.
این شورا پیشتر اعلام کرده بود گرمای منطقه بهحدی است که در برخی ساعات، به بالای ۵۰ درجه هم میرسد. در شرایط گرمای هوا، عملا کارگاهها، تولید نمیکنند. این عدم تعطیلی درحالی رخ میدهد که طبق ماده ۷ قانون کار مناطق ویژه اقتصادی، اگر دما به بالای۵۰ درجه برسد، پالایشگاه و پتروشیمیها را باید تعطیل کنند؛ این کار را انجام نمیدهند. این تعطیلی در شرایط گرمای هوا، جزو مطالبات ماست.»
به گفته او، مطالبات دیگری هم هست. او به مواردی چون: «تجهیز خوابگاهها و مراکز کاری به وسایل سرمایشی مناسب و با کیفیت، بهبود فوری وضعیت کمپها و محل اسکان و ایجاد سرویس بهداشتی متناسب با تعداد کارگران و استاندارد قابل قبول بهداشتی، کاهش تعداد نفرات ساکن در اتاقها متناسب با گنجایش هر اتاق و بالا بردن استاندارد اتاقها در حد قابلقبول» اشاره کرده و میگوید: «اینها از ابتدا، جزیی از مطالبات ما بوده و هست. در هفتههای آینده هم در تلاش ایجاد یک مجموعهای هستیم تا بتوانیم اعتصابات پیشرو را تا تحقق مطالبات خود، با قدرت پیش ببریم.»
اعتصابات ادامه دارد
او در رابطه با اخباری که از خاتمه اعتصاب منتشر شده میگوید: «من شما را ارجاع میدهم به همین اخبار ۱۰ روز پیش. روز ۲۰تیر، گروهی از همکاران پروژه پتروشیمی دهلران در اعتراض به تعطیلی این پروژه و بیکاری حدود دو هزار کارگر، مقابل فرمانداری شهرستان دهلران دست به تجمع زدند. یا بخش بزرگی از همکاران ما در “شرکت ریتون”، پیمانکار “پروژه پتروشیمی آریا ساسول” در عسلویه که در اعتراض به عدم پرداخت ۶ ماه حقوق خود و عملی نشدن وعدههای پیمانکار که پیشتر یک سری وعدهها را داده بود، اما بهاصطلاح خلف وعده کرده؛ دست به اعتصاب زدند. آنها گیتهای ورودی و خروجی شرکت را بسته بودند. این شرایط حاکم در بخشهای مختلف مناطق ویژه اقتصادی و پتروشیمی است، جایی که هنوز اعتصاب و تلاشها در آن ادامه دارد.»
واله زمانی در ادامه میگوید: «ما اول اردیبهشت با درخواست ۷۹ درصد افزایش حقوق، ۲۰ روز کار و ۱۰روز مرخصی، یعنی دو مطالبه مشخص، وارد اعتصاب شده و آن را استارت زدیم. در همان چند روز اول، شرکتهای مختلف نهتنها در عسلویه و پارس جنوبی، بلکه در آبادان و گچساران و دیگر مناطق به اعتصاب پیوستند. حدود۱۱۰مرکز گاز و نفت، معادن و برق هم به اعتصاب کشیده شد.»
تداوم اعتصاب تا تحقق خواستهها
به گفته او، دامنه این اعتصاب خیلی گسترده بود.
ادامه مطلب
عتراض کارگران رسمی نفت به سقف غیر قانونی حقوق
مرگ یک کارگر شهرک صنعتی کاوه بر اثر سقوط یک قطعه بر سرش
مصدومیت کارگر ساختمانی به دلیل سقوط