صیادان گیلانی با هزار امید و آرزو تورهایشان را صبح هنگام به آب می اندازند. آنها آرزوهایشان را به این تورها گره زده‌اند. اما چندین سال است که تورهایشان همانند دستانشان خالی است و آرزوهایشان نقش آب می‌شود. زمانی ۴۰ هزار خانوار در گیلان از صید ماهی ارتزاق می‌کردند. اما امروزه شاید به سختی این آمار به ۴ هزار خانوار برسد. هر سال هزینه رفتن به دریا بیشتر می‌شود؛ اما میزان صید روزانه در حال کمتر شدن است.
- با سیاست‌های چپاولگرانه مقامات دولتی بسیاری از تعاونی‌ها و حتی خود صیادان گیلانی به سمت ورشکستگی سوق داده شده‌اند. پیش از این صید در دریای خزر به دو روش تورگستر و دام گستر بود. بعد از اینکه شیوه دام گستر مخرب اعلام شد صیادان گیلانی در قالب شرکت‌های تعاونی پره شروع به کار کردند.
ممنوعیت شیوه دام گستر و شروع مشکلات
رئیس هیات مدیره اتحادیه تعاونی‌های گیلان در رابطه با شروع مشکلات صیادان گیلانی با ممنوعیت شیوه دام گستر می‌گوید:
«تا قبل از آن حدود ۳۰ شرکت تعاونی پره وجود داشت که بعد از این قضیه به ۷۰شرکت رسید. تا الان نزدیک به ۲۰شرکت ورشکست شده‌اند و حدود ۵۰ شرکت تعاونی مانده است…. الان هر کس که زمین ساحلی دارد به سمت صید ماهی می‌رود. بسیاری حتی به صید برای خود و خانواده خود قانع نیستند و در سطح وسیع این کار را انجام می‌دهند. امروز وجب به وجب دریا تور شده است.»
عدم نظارت بر صید باعث شده تا تخم افشانی ماهی‌ها به صورت کامل انجام نگیرد. نبود نیروی کافی محیط زیست برای جلوگیری از صید بی‌رویه علت اصلی کم شدن ماهی در دریای خزر است.
محمدی در ادامه به تشریح این وضعیت پرداخته و تصریح می‌کند:
«آن زمان که صید دام گستر مخرب اعلام شد، شیلات یک گروه را به عنوان حفاظت منابع آبزیان استخدام کرد که قریب به ۸۰۰ نفر در گیلان برای مبارزه با قاچاق روی کار آمدند. الان دیگر خیلی قائل به این نیستند که این نوع ماهیگری قاچاق است. نیروهای حفاظت منافع آبزیان هم بازنشست شده‌اند و کسی جای آنها نیامده است. این ۸۰۰ نفر امروز ۳۰ – ۴۰ نفر شده‌اند که حتی نمی‌توانند از جایگاه خود دفاع کنند.»
کمبود شدید ماهی بدلیل عدم نظارت بر صید
این موضوع باعث کمبود شدید انواع ماهی در دریای خزر شده است. ماهی سوف کاملا منقرض شده است. اوزون برون در حال انقراض است و ماهی‌های دیگر از جمله کولی بشدت نایاب شده‌اند.
این وضعیت صیادانی است که زندگی خود را بر سر این کار گذاشته‌اند. عدم حمایت مقامات حکومتی از آنها سبب از رونق افتادن این شغل شده است. صیادان گیلانی به حمایت‌های جدی برای ادامه این شغل نیاز شدید دارند. در صورت نبود صید کافی، صیادان گیلانی نیز به لشگر بیکاران خواهند پیوست.