نزدیک به نیمی از ظرفیت اتوبوس‌های شرکت واحد اتوبوسرانی تهران به دلیل متوقف شدن در توقفگاه‌ها بلا‌استفاده مانده‌اند. به این ترتیب این ناوگان هر روز کوچکتر شده و خدمات رسانی آن کمتر می‌شود. در این میان فشار کاری روی رانندگان باقیمانده در این ناوگان چندین برابر شده است. به گفته رئیس شورای کار شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، این شرکت از سال ۸۶ تا کنون استخدامی نداشت است. این عمل به معنی کوچکتر شدن ناوگان و کم شدن خدمات آن است.
کم شدن خدمات باعث افزایش فشار بر نیروهای باقیمانده در شرکت واحد اتوبوسرانی است. پیش از این قرار بود ۱۵۰۰ راننده و نفر فنی جذب شرکت واحد اتوبوسرانی تهران شوند. اما در عمل این اقدام میسر نشد.
رئیس شورای کار شرکت واحد اتوبوسرانی تهران در این رابطه می‌گوید:
«در آن زمان از هزار و پانصد نیرو تنها ۱۰۰ نفر جذب شدند که از بین این ۱۰۰ نفر تقریبا ده درصد آن‌ها به دلیل سختیِ کار و حقوق‌های پایین تسویه حساب کردند و رفتند.»
جایگزین نشدن نیروهای جوان بجای نفرات بازنشسته
باقری در ادامه به بازنشسته شدن ۱۲۰۰ راننده در پایان سال اشاره می‌کند. به این ترتیب فشار کاری و روانی بیشتری به رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران وارد خواهد شد. وی در این رابطه تصریح می‌کند:
«حدود هزار و دویست نیرو اسفندماه بازنشسته می‌شوند. با این وضعیت برای سال آینده خطوط با چالش بیشتری مواجه خواهند بود. به همین دلیل درخواست ما این است که مسئولین به مصوبه‌ی مجمع عمومی عمل کرده و هر چه سریع‌تر نیرو جذب کنند تا مشکلات رانندگان بیش از این نشود.»
کمبود نیرو سبب فشار بیشتر به رانندگان و بالا رفتن احتمال خطا در حین کار خواهد شد. نداشتن تمرکز برای این رانندگان در اکثر زمان‌ها به ضایعات جانی منجر می‌شود.
بیش از نیمی از ناوگان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران از دور خارج است
برای درک فشار کاری روی این رانندگان باید دانست، سال قبل ۱۴۰ اتوبوس در خط‌های مختلف به کار مشغول بودند. اما در حال حاضر تنها ۶۰ اتوبوس درهمان خط‌ها در هر شیفت کاری وجود دارد. دولت با توجه به اشراف به وضعیت اتوبوس‌ها و خرابی آن‌ها هم‌چنین کمبود راننده تاکنون هیچ اقدامی در این زمینه انجام نداده است.
رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران با توجه به گرانی و تورم بالا و افزایش قیمت مایحتاج زندگی و مسکن در وضعیت معیشتی بدی بسر می‌برند. هزینه‌های سرسام‌آور زندگی، ازجمله بهداشت و درمان، خوراک، پوشاک، تحصیل، اجاره بهای مسکن زندگی را به همه مردم و رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی سخت کرده است. اما با وجود فشار کاری در خطوط، به دلیل کمبود راننده و خدمت‌رسانی در شرایط سخت کرونایی، این رانندگان از حداقل‌های زندگی محروم هستند.