معلمان و فرهنگیان سراسر کشور در  استانهای مختلف اقدام به برگزاری تجمعات اعتراضی کردند. این اعتراضات در شهرهای، تهران، شیراز، همدان، سنندج، کرمانشاه، نیشابور، مشهد، کامیاران، بهمئی، بوکان، زنجان، اهواز، یزد، رشت، سقز، قم، تاکستان، هرسین،شهرکرد، بیجار،شهرضا، کرج و پلدختر برگزار شد. معلمان و فرهنگیان سراسر کشور، خواستار آزادی همکارانشان شدند که هم اکنون در زندان می‌باشند. خواسته‌های معلمان و فرهنگیان بشرح زیر بود:

اجرای فوری طرح رتبه بندی

اجرای همسان سازی برای بازنشستگان

 آزادی معلمان زندانی

 پایان یافتن پرونده سازی ها برای فعالین معلم

 آموزش رایگان برای همه

لغو آموزش ایدئولوژیک در مدارس

در پایان تجمعات اعتراضی معلمان و فرهنگیان قطعنامه پایانی بشرح زیر قرائت شد:

قطعنامه پایانی تجمع سراسری معلمان ایران، یکم اردیبهشت ۱۴۰۱

معلمان عزیز، همکاران گرامی!

ما در اینجا جمع شده ایم تا فریاد بزنیم تا زمانی که مطالبات فرهنگیان محقق نگردد ما خیابان را ترک نخواهیم کرد. خیابان از آن ماست تا زمانی که تمام مطالبات محقق گردد سرکوب و زندان و پرونده سازی قادر نیست جنبش معلمان را یک گام به عقب براند.

در سال گذشته علی رغم تلاش و کوشش و اعتراضات مستمر و فراوان، متاسفانه نهادهای حاکمیتی اهمیتی به خواسته‌های ما نداده و به روش گذشته به جای پاسخگویی شیوه نادرست خود  را ادامه می‌دهند.

اگر چه منشا سیاست‌های آموزش و پرورش و نگاه ایدئولوژیک به امر آموزش ریشه در سیاست‌های کلان نظام سیاسی و مورد توافق جناح‌های درون حکومت است. اما وجود یک وزیر نالایق و بی کفایت در راس وزارتخانه باعث شده است که این وزارتخانه به محلی برای برنامه ریزی و تدوین قوانین و آیین نامەهای ضدمعلم و ضد آموزشی تبدیل گردد. تدوین ناقص آیین نامه رتبه بندی نمونه بارز این ناکارآمدی است. ما خواهان عزل وزیری هستیم که از عهده اداره یک مدرسه بر نمی‌آید چه رسد به وزارتخانه آموزش و پرورش.

همسان‌سازی حقوق بازنشستگان محقق نشده است.

خواسته ما این است که قانون مدیریت خدمات کشوری کامل اجرا گردد و حقوق تمام معلمان شاغل و بازنشسته به بالای خط فقر برسد.

از طرفی عملکرد ضعیف و اهمال سازمان بازنشستگی کشوری در برگرداندن کسورات معلمان شاغل و بازنشستە بە حساب بانک‌ها و صندوق‌ها سبب زیان‌های مادی متعددی بە آنها شدە است.

ما خواهان توقف سیاست‌های ضد آموزشی خصوصی‌سازی و پولی سازی آموزش هستیم تبعات این سیاست‌ها افزایش کودکان کار و بازمانده از تحصیل و گسترش آسیب‌های اجتماعی است ما این سیاست‌ها را محکوم می‌کنیم.

در ادامه مطالبه گری در سال گذشته نیروهای امنیتی و قوه قضاییه به‌صورت مستمر و سیستماتیک سرکوب معلمان را ادامه دادند امروز محمدتقی فلاحی، لطیف روزیخواه، یعقوب یزدانی، حسین رمضانپور، ناهید فتحعلیان، زینب همرنگ، معصومه عسگری، هاله صفرزاده، عالیه اقدام دوست، هاشم خواستار، محمدحسین سپهری و جواد لعل محمدی دوران حبس خود را سپری می‌کنند درحالی‌که اسماعیل عبدی به‌صورت ظالمانه بیش از هفت سال است که به بند کشیده شده است ما خواهان آزادی بی‌قیدوبند تمام معلـمان دربند به‌ویژه اسماعیل عبدی هستیم.

در دور جدید سرکوب معلمان شاهد صدور احکام ظالمانه علیه فعالان صنفی هستیم.

صدور ۵ سال حکم زندان و به همراه تبعید و ممنوع‌الخروجی برای رسول بداقی، صدور ۴ سال و ۶ ماه حکم برای جعفر ابراهیمی، ۱۲ سال حبس علیه مهدی فتحی و تأیید حکم زندان رسول کارگر و فرزانه ناظران پور همه برای ارعاب معـلمان است ما خواهان لغو این احکام ظالمانه هستیم.

سرکوب معـلمان محدود به این موارد نمی‌گردد طی شش ماه گذشته صدها معلم در سراسر کشور به بازپرسی و نهادهای امنیتی احضار شده و دادگاه محمود بهشتی لنگرودی، محمود ملاکی، عزیز قاسم‌زاده ، رادا مردانی ، پیروز نامی ، علی کروشات، فرنگیس نسیم پور، غلامرضا غلامی کندازی و … برگزارشده است و محمد رضا رمضانزادە نیز دوران محکومیت خود را با پابند الکترونیکی سپری می کند.

 همه اینها برای توقف مطالبه‌گری است ما خواهان توقف احضار و پرونده‌سازی علیه معلـمان هستیم.

ما با صدای رسا اعلام می‌کنیم که مطالبات ما بخشی از حقوق انسانی و اولیه ماست، تشکل یابی و تجمع حق مسلم ماست. تنها راه تحقق مطالبات فرهنگیان اتحاد و همبستگی تشکیلاتی است و به‌زودی تاریخ تجمع بعدی را اعلام می‌کنیم و روند اعتراض تا تحقق مطالبات ادامه خواهد داشت.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

۱ اردیبهشت ۱۴۰۱