اظهارات بریتنی هیگنز که می‌گوید در دفتر یکی از وزرا در پارلمان استرالیا مورد تجاوز جنسی قرار گرفته، موضوع آزارها و سوء استفاده جنسی علیه کارمندان دفاتر مقام‌های سیاسی در این کشور را پیش کشیده است.
ماریا مالی، استاد علوم سیاسی دانشگاه ملی استرالیا، در مطلبی به بررسی این موضوع پرداخته و راهکارهایی را برای حل آن مطرح کرده است.
او در تابستان گذشته با هشت عضو پیشین دفاتر مقام‌های سیاسی استرالیا چه در سطح فدرال و چه در سطح ایالتی درباره تجربیات حرفه‌ای خود گفت‌وگو کرده و آنان مواردی از ارعاب یا آزار جنسی از سوی اعضای این دفاتر یا روسایشان بازگو کرده‌اند.
این استاد علوم سیاسی تاکید کرده مشخص نیست این موارد چه قدر شایع است، زیرا محیط کار آنان پنهانی است و هویت اعضای این دفاتر برای عموم مشخص شناخته شده نیست، چه رسد به این که چه تعداد از آنان از این گونه موارد شکایت می‌کنند و چگونه به شکایت آنان رسیدگی می‌شود.
ماریا مالی تاکید می‌کند که کار در این دفاتر هم می‌تواند هیجان‌انگیز و پاداش‌آور و هم تحت فشار درخواست‌های رییسی است که مدام تحت نظارت است.
او به تجربیات نیکی ساوا، یک کارمند پیشین این دفاتر اشاره کرده که این تجربیات از جمله ساعت‌های طولانی کار، خواسته‌های بی‌پایان و فشارهای عصبی فوق‌العاده را در کتابی در سال ۲۰۱۶ منتشر کرد.
این استاد دانشگاه اضافه می‌کند که اما علی‌رغم این فشارها، حس نزدیک بودن به قدرت و موثر بودن بر تصمیم‌های عمومی هیجان‌انگیز است و بسیاری از این کارمندان موقعیت شغلی خود را یک امتیاز ویژه و «شغل رویایی» می‌دانند.
بر اساس تحقیقات استاد علوم سیاسی دانشگاه ملی استرالیا، بیشتر این کارمندان را جوانان و زنان تشکیل می‌دهند. به طوری که در یک گروه از مشاوران سیاسی فدرال که در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۷ فعالیت می‌کردند، نزدیک به ۵۰ درصد آنان در حدود بیست سالگی استخدام شده بودند. همچنین بیش از ۷۵ درصد آنان در سن کمتر از ۴۰ سالگی استخدام شده بودند.
همچنین بر اساس این تحقیق، بیش از ۹۰ درصد کارمندان در این تحقیق، زن بودند و ۴۰ درصد مشاوران سیاسی زن بودند.
این استاد دانشگاه با ذکر تجربیات برخی از کارمندان، تاکید کرده که کار طولانی‌مدت، دوری از خانه و حضور مداوم الکل، می‌تواند خطراتی را از نظر سوءاستفاده‌های جنسی ایجاد کند. اما این کارمندان به دلیل وفاداری شکایت نمی‌کردند و برای سال‌ها با آن کنار می‌آمدند.
یکی از دلایل عدم شکایت این کارمندان، موقعیت شغلی ناپایدار آنان است که ممکن است با تصمیم رییس‌شان هر لحظه اخراج شوند.
بر اساس وزارت دارایی فدرال، یک سناتور یا نماینده می‌تواند صرفا به دلیل بی‌اعتمادی به کارمند خود، او را برکنار کند.
همچنین آنان به عنوان فردی مشکل‌ساز معرفی می‌شوند و آینده شغلی آنان در احزابشان به خطر می‌افتد. در واقع، وفاداری به سیاستمدار و حزب، شرط اصلی شغل آنان است.
در این شرایط، این کارمندان از پیگیری شکایت‌هایشان از سوی احزاب هم ناامید هستند، زیرا به گفته این کارمندان، احزاب بیشتر در فکر شهرت و اعتبار حزب و انتخاب مجدد نمایندگان هستند.
استاد علوم سیاسی دانشگاه ملی استرالیا تاکید می‌کند که اتهام‌های مربوط به آزار و اذیت جنسی علیه کارمندان دفاتر مقام‌های سیاسی موضوع جدیدی نیست و سال‌هاست که ادامه دارد، اما اکنون به دلیل جنبش #من_هم درباره آن بیشتر صحبت می‌شود.
او در پایان مطلب خود با اشاره به واکنش اسکات موریسون، نخست وزیر استرالیا به ادعای بریتنی هیگنز که گفته است: «عمیقا نگران‌‌کننده است»، خواستار رسیدگی به این نوع برخوردها از سوی مقام‌های عالی‌رتبه شده است.
همچنین به نوشته ماریا مالی، رسیدگی به چنین اتهام‌هایی نیازمند مکانیسم‌های مستقل و حمایت‌های شغلی از کارکنان و همچنین مجازات کسانی است که ادعای جدی علیه آنان مطرح می‌شود.
ایران اینترناشنال
