کشاورزان اصفهان در چند سال اخیر بارها با تجمع‌های اعتراضی در مرکز شهر خواهان حقابه از دست رفته خود شده‌اند، اما این روزها شاهد کوچ اجباری کشاورزان اصفهان از روستاهای خود به اطراف شهر برای پیدا کردن کار هستیم.
پس از خشک شدن باغ‌ها و زمین‌های کشاورزی کشاورزان اصفهان که به منشاء ریزگردها در این استان تبدیل شده است، دیگر چاره‌ای برای آنها باقی نمانده و اکنون بسیاری برای پیدا کردن کار به اطراف شهر کوچ کرده‌اند.
دولت در برابر اعتراضات کارگران هیچ پاسخ قانع‌کننده‌ای به آنها نداده است، چرا که نمی‌خواهد منافع خود و دیگر نهادهای حاکمیت از جمله سپاه پاسداران را که اقدام به انتقال آب حقابه‌داران به دیگر شهرها برای صنایع نموده است، به خطر بیندازد.
کشاورزان اصفهان در آخرین نمازجمعه سال ۹۶ در یک حرکت ابتکاری با پشت کردن به امام‌جمعه اصفهان به سر دادن شعاری اقدام نمودند که این شعار الگویی شد برای دیگر اعتراضات سراسری در جامعه، «پشت به دشمن، رو به میهن»
سرنوشت حقابه‌ای که منجر به کوچ اجباری کشاورزان اصفهان شد
نه تنها بسیاری از کشاورزان، بلکه کارشناسان نیز معتقد هستند که آب کافی برای کشاورزی در شرق اصفهان وجود دارد، اما دولت در یک ظلم آشکار آب را به کسانی داده است که هیچ‌گونه حقی در این زمینه ندارند.
سرنوشت حقابه کشاورزان در خطوط انتقال آب به کرمان و یزد گره می‌خورد که بارها مورد هجوم کشاورزان قرار گرفته و لوله‌های آن را شکسته و یا فلکه‌های آب را بستند.
هر چند کشاورزان از پا ننشسته و هر روز در مرکز شهر اقدام به برگزاری تجمع اعتراضی می‌نمایند تا به خواسته‌شان دست پیدا کنند، اما ناامید، چرا که غافل از این نیستند که در بالادست رودخانه، ویلاهای آقازاده‌ها و کارخانه‌های ذوب‌آهن و فولاد مبارکه، همچون هیولا حقابه آنها را می‌بلعد.
غافل نیستند از اینکه هزاران چاه مجاز و غیرمجاز در بالادست روخانه و پمپاژ آب به کارخانه‌های اطراف رودخانه زاینده‌رود، دیگر آبی برای آنها باقی نگذاشته است، اما در برابر زور و سرکوب نهادهای امنیتی و حکومتی صدایشان به جایی نمی‌رسد.
بحران آب دیگر از موضوع حقابه کشاورزان برای کشاورزی فراتر رفته و تاثیر خود را در آب آشامیدنی مردم اصفهان نیز گذاشته است.
چندی پیش ۷۰ حلقه چاه در مناطق مختلف اصفهان برای تامین آب آشامیدنی مردم حفر شد که البته با اعتراضات فراوانی روبرو گردید.
اما سخنگوی شرکت آب و فاضلاب اصفهان در واکنش به اعتراضات گفت: «در وضعیت بحرانی کنونی با توجه به کمبود بارش‌ها در اصفهان، تصمیم گرفتیم در ۷۰ محله اصفهان چاه حفر کنیم تا آب آشامیدنی مردم تامین شود؛ اگر روند برداشت‌های بی‌رویه آب در بالادست ادامه پیدا کند، به طور یقین برای ۵ میلیون اصفهانی آب شرب نخواهیم داشت.»
کـوچ اجـباری کشاورزان اصفهان برای کسب نان
کشاورزان اصفهان همه شیوه‌های اعتراضی را برای بازگشت حقابه‌شان آزمایش کردند؛ از پارک کردن تراکتورهای خود در جاده‌های منتهی به شهر تا پشت کردن به امام‌جمعه و درگیر شدن با نیروی انتظامی و تخریب لوله‌های انتقال آب، اما تاکنون به نتیجه‌ای نرسیده‌اند.
اکنون در بی‌آبی مطلق تعداد زیادی از کشاورزان که شرایط سخت بی‌پولی را تجربه می‌کنند به اطراف شهرها کوچ کرده‌اند و هر روز صبح به امید یافتن شغل به مرکز شهر می‌روند.
کشاورزانی که یک زمان به کاشت گندم، جو و مرکبات مشغول بودند و اوضاع مالی خوبی هم داشتند، اکنون در میادین و بلوارهای شهر می‌ایستند و به عنوان کارگرهای دورِ میدانی سخت‌ترین کارها را در برابر دستمزدهای ۵۰ تا ۱۰۰ هزار تومانی انجام می‌دهند.
ده‌ها هزار کشاورز از شهرهای ورزنه، اژیه، هرند، جرقویه، برآن، خوراسگان و زیار همراه با خانواده‌های خود به مناطق حاشیه‌ای اصفهان کوچ کرده‌اند و هر روز به امید کسب لقمه نانی در مرکز شهر پراکنده و به دنبال کار می‌گردند و می‌گویند: «حکومت زندگی ما را به تباهی کشیده است.»
کوچ اجباری کشاورزان اصفهان، پدیده حاشیه‌نشنی را در این استان افزایش داده است و بی‌آبی می‌تواند آن را باز هم بیشتر گسترش داده و آسیب‌های اجتماعی را به همراه داشته باشد.
