سرپرست دانشگاه جامع علمی کاربردی می‌گوید: «هم اکنون ۴۲ درصد بیکاران کشور دارای تحصیلات دانشگاهی هستند.» اما در سال ۹۸ که شرایط اقتصادی به وخامت کنونی نبود، سعید نمکی وزیر بهداشت پیشین گفته بود: «۴۴ درصد بیکاران کشور فارغ‌التحصیلان لیسانس به بالا هستند.» همین اعتراف به اندازه کافی تکان‌دهنده است و دشمنی حکومت را با پیشرفت علم و دانشگاه به نمایش می‌گذارد.
بیکاری یکی از بزرگترین مشکلات کنونی جامعه ایران است. بیشتر جوانان و حتی میانسالان، این روزها در آرزوی پیدا کردن شغل و درآمد حداقلی ماهیانه به‌سر می‌برند. اما مهمتر از آن مشکل بیکاری فارغ‌التحصیلان دانشگاهی است که حاکی از بن‌بست و ناکارآمدی مدیریتی در حاکمیت رانتی و فاسد است. حاکمیتی که پایه آن بر رشد اقتصادی و علمی بنا نشده است. زیرا بسیاری از جوانان برای یادگیری مهارت‌ها و تضمین آینده شغلی خود به دانشگاه‌ها رفته‌اند. سال‌ها درس خوانده‌اند اما در نهایت در کشور کاری برای آنها وجود ندارد.
حسین بلندی، سرپرست دانشگاه جامع علمی کاربردی با بیان اینکه، ۴۲ درصد بیکاران کشور دارای تحصیلات دانشگاهی هستند، ادعا می‌کند: «می‌توانیم درصد قابل توجهی از نیازهای کشور پیرامون ایجاد یک میلیون و ۸۵۰ هزار شغل مورد نیاز دولت را به‌راحتی برطرف کنیم.»
سوال این است که چگونه بعد از ۴۳ سال حاکمیت در کشوری با این‌همه ثروت. باید بیش از ۴۲ درصد بیکاران را تحصیل‌کرده‌های دانشگاه تشکیل دهند.
اگر به گفته‌های نمکی وزیر بهداشت پیشین در سال ۹۸ مراجعه کنیم، وی از بیکاری ۴۴ درصد فارغ‌التحصیلان خبر می‌داد.
بنابراین با توجه به تورم بالای ۴۰ درصد در سال ۱۴۰۰ و کاهش ارزش ریال و گرانی‌های بالای ۱۰۰ درصدی می‌توان گفت آمار اعلام شده از سوی حسین بلندی، بسا بیشتر از این است.
حسین بلندی در قسمت دیگری می‌گوید: «هم اکنون معضل اصلی کشور بحث مهارت آموزی و اشتغال است.»
ایران در زمینه مهارت چیزی کم ندارد. چرا که بنا به آمار منتشره که توسط غلامی وزیر آموزش عالی هم تایید شده، فقط در سال گذشته بیش از ۹۰۰ استاد دانشگاه، ایران را به قصد مهاجرت ترک کرده‌اند.
پیش از این، باقر لاریجانی، معاون سابق آموزش وزارت بهداشت، اعلام کرده بود سالانه بین ۱۵۰ تا ۱۸۰ هزار متخصص تحصیل‌کرده از کشور مهاجرت می‌کنند.
نتیجه اینکه، اشکال به حاکمیت و دولت برمی‌گردد که هیچ شباهتی با دولت‌های دوران مدرن ندارند. آنها از دوران گذشته پا به دنیای مدرن گذاشته‌اند و متعلق به این دوران نیستند. از این رو نمی‌توان از آنها انتظار معجزه داشت. بلکه چند صباحی که در حاکمیت و قدرت چنبره زده‌اند. فقط در پی چپاول، دزدی و بر باد دادن سرمایه‌های علمی و منابع مالی ایران هستند.