آمار ترک تحصیل کودکان دانشآموز در ایران یک فاجعه ملی است، کودکانی که حتی برای ۵۰ هزار تومان ترک تحصیل میکنند، از هر ۴ دانش آموز در ایران یک نفر ترک تحصیل میکند و علت آن نیز عمدتا فقر مالی خانوادهها و کمبود امکانات آموزشی است.
مدیر کل نوسازی مدارس استان تهران اعلام میکند که ۹۱۸مدرسه تهران دوشیفتهاند و بیش از ۳۱دانشآموز در هر کلاس مینشیند، وقتی وضعیت مدارس تهران این چنین است وضعیت مدارس را در سیستان و بلوچستان میتوان حدس زد. حتی طبق قانون اساسی ناقص کنونی، دولت مسئولیت کامل تحصیل رایگان را در قبال کودکان کشور برعهده دارد. توجه شما را به درد دل دو مادر در همین رابطه جلب میکنیم.
مادر«شیرمحمدی»، مادری که در شهریار زندگی می کند و به دلیل مشکلات اقتصادی، فرزندانش به اجبار ترک تحصیل کردهاند. او در اینباره میگوید: پسر بزرگم به نام «پیام» تا اول دبیرستان درس خواند و بعد ترک تحصیل کرد؛ مدتی دچار افسردگی بود چون درسش آنقدر خوب بود که آن زمان از طرف مدرسه چند لوح تقدیر گرفته بود، اما حالا شش سال است که کارگری میکند.
این مادر در ادامه میافزاید: پسر دیگرم «عرفان» کلاس نهم قرار بود برود، اما نتوانستم او را به مدرسه بفرستم؛ حالا یک سال است که ترک تحصیل کرده است. عرفان هم درسش خیلی خوب بود.
او ادامه میدهد: کیوان، پسر آخرم هم امسال به کلاس پنجم میرود، هنوز نه ثبتنامش کردهام و نه کتاب و لباس فرم را برایش تهیه کردهام. چون کفاشی میکرد که هزینه تحصیلش را پس انداز کند، اما کفاشی جمع شد و حالا دیگر پولی نداریم. خودم هم به دلیل بیماری آسم گاهی نمیتوانم کار کنم. مادر شیرمحمدی در ادامه گفت: مدرسه هنوز کارنامه سال قبل کیوان را نداده است بخاطر اینکه برای گرفتن کارنامه و ثبتنام مدرسه باید ۵۰ هزارتومان پرداخت کنم.
مادر «ولیزاده»، مادر دیگری است که از دریافت شهریههای اجباری میگوید: هزینه ثبتنام پسر و دو دخترم نفری ۵۰ هزارتومان است؛ با توجه به شرایط اقتصادی که دارم مدرسه به دو دخترم نفری پنج هزارتومان تخفیف داد!، حالا باید ۹۰ هزارتومان را به مدرسه دخترانم بدهم، اما تاکنون پرداخت نکردهام. این مادر در ادامه میافزاید: هزینهی کاغذهای مصرفی را از دانشآموزان میگیرند؛ اگر پولی پرداخت نکنیم به فرزندانمان نمیدهند.
این وضعیت اسفبار آموزش و پرورش برای خانوادههای کم درآمد در نظام جمهوری اسلامی است درحالیکه درکشورهای مختلف فراهم کردن امکان تحصیل برای همه کودکان جزو وظایف پایهای هر دولتی است.