«مرگ در هر لحظه»؛ کمک های ناچیز هوایی، به درگیری، کشتار و ناامنی در غزه دامن زده است

کمک‌های بشردوستانه هوایی منجر به درگیری‌های مرگبار در غزه شده است. نبرد بی سرانجام گرسنگان برای دستیابی به غذا و وسایل ضروری که با چتر نجات پرتاب می شود.

گزارش‌های شاهدان عینی، تصاویر و مصاحبه‌با امدادگران غزه نشان می‌دهد  عملیات‌ پرمخاطره پرتاب کردن کمک ها از هوا، دامنه محدودی دارند و به هرج و مرج فزاینده در غزه کمک کرده‌اند.

یوسف ابوربیعی، یک کشاورز ساکن شمال غزه گفت پس از تیراندازی توسط مردان مسلح ناشناس در جریان یک درگیری بر سر یک پالت کمک با چتر نجات، از تلاش برای رسیدن به بخشی از این کمک ها برای تأمین مایحتاج خانواده خود دست کشیده است.

ربی، ۲۵ ساله، گفت: «از آن زمان، دیگر دنبال این پرتابه ها نرفتم، زیرا ارزش این همه خطر را ندارد، و هر کس در هر لحظه در معرض آسیب و مرگ است.

برخی دیگر نیز مرگ بر اثر ضربات چاقو و نیز ازدحام جمعیت را گزارش کرده اند. مقامات بهداشتی فلسطین اعلام کردند ۱۲ نفر در تلاش برای رسیدن کمک هایی که هفته ی گذشته در سواحل غزه در دریا افتاد، غرق شدند. اوایل ماه گذشته، در نزدیکی اردوگاه پناهجویان ساحلی موسوم به الشاطی، یکی از ویران‌ترین بخش‌های غزه، پنج نفر نوجوان و کودک پس از اینکه یک چتر نجات باز نشد، بر اثر برخورد بسته ها کشته شدند.

منتقدان می‌گویند که این نوع کمک های هوایی توسط بریتانیا، ایالات متحده، فرانسه، اسپانیا، اردن و سایر کشورها «ناکارآمد، خطرناک و گران‌قیمت» است و هدف اصلی آن منحرف کردن خشم عمومی است زیرا قدرت‌های بین‌المللی نتوانسته اند اسرائیل را متقاعد کنند که کمک‌های بیشتری به غزه برسد.

آژانس‌های امدادی می‌گویند تنها حدود یک پنجم اقلام مورد نیاز وارد غزه می‌شود، و حملات هوایی و زمینی اسرائیل مانع کمک رسانی می شود.

هفته گذشته دادگاه بین المللی دادگستری (ICJ) دستور داد اسرائیل باید فوراً «اجازه . خدمات اساسی و کمک های بشردوستانه مورد نیاز را بدهد».

کاروان های کمک رسانی باید تا ۲۵ مایل (۴۰ کیلومتر) جاده های ویران شده پر از آوار را طی کنند تا به شمال برسند، جایی که خطر قحطی در آن بیشتر است. بسیاری از کاروان ها توسط نیروهای اسرائیلی متوقف می شوند و یا با تاخیر به شمال می رسند. برخی توسط باندهای سازمان یافته یا افراد مستاصل غارت شده اند.

اسرائیل اعلام کرده هیچ محدودیتی برای میزان کمک‌های وارده به غزه قائل نیست و مشکلات را متوجه سازمان‌های امدادرسانی می داند که به گفته وی ناکارآمد هستند.

ربیعی یکی از ساکنان غزه که از خانه خود در شهر بیت لاهیا در شمال غزه گریخته بود، اوایل این ماه به بیت لاهیا که اکنون به ویرانه تبدیل شده، بازگشته است. او می گوید:

«در یک مرحله، کمک‌ها از طریق هوا پرتاب شد. مردم شروع به ردیابی و تماشای آن ها کردند که در نزدیکی ساحل فرود آمد. ربی گفت: مردم به تعداد زیادی در صحنه‌های غیرقابل توصیفی جمع شدند…

زمانی که او توانست به یک بسته کمکی برسد، توسط مردان مسلح محاصره شد. ربی به آبزرور گفت: «مردان مسلح زیادی دور من جمع شدند و شروع به تیراندازی کردند تا من و بقیه را از کمک ها دور نگه دارند، در نهایت مجبور شدم بدون اینکه چیزی به دست بیاورم، از آن جا بروم .

جلال محمد حرب ورش آغا، یک تاجر ۵۱ ساله دام که اکنون در رفح است، می گوید این پرتاب‌های هوایی “به بروز مشکلات زیاد، درگیری و جنایات در بین شهروندان منجر شده است و من یکی از بستگانم را در این درگیری ها از دست دادم.

نریمان سلمان، ۴۲ ساله، می گوید پسر بزرگش در درگیری بر سر کمک های هوایی به شمال غزه با ضربات چاقو کشته شده است.

سلمان می گوید: ما به رفح فرار کردیم اما پسرم را در خانه خود در شمال گذاشتیم. این یک اشتباه وحشتناک بود. زمانی که او با پسر عمویش برای یافتن کمک‌های هوایی رفت، دعوای شدیدی رخ داد و هر دو مورد حمله قرار گرفتند و شخصی مستقیماً به قلب او چاقو زد.

“این بسته ها نه تنها باعث مرگ پسرم شد، بلکه باعث دردسر و دعوای زیادی در بین مردم شد، زیرا به اندازه کافی نیست و همه می خواهند آنچه را که نیاز دارند بردارند. بنابراین کسی که اسلحه یا چاقو در دست دارد آن چه می خواهد بر می دارد و بیشتر مردم چیزی گیرشان نمی آید.

مقامات امداد در غزه در حال حاضر شاهد مرگ و میر ناشی از سوء تغذیه حاد در میان آسیب پذیرترین افراد – کودکان خردسال، بیماران و سالمندان هستند. نگرانی های شدیدی برای کسانی که بدون حمایت مانده اند، مانند بیوه ها یا یتیمان، وجود دارد.

دیوید میلیبند، وزیر خارجه سابق از حزب کارگر و مدیر اجرایی کمیته نجات بین‌المللی، در آغاز ماه مارس گفت که پرتاب‌های هوایی نشانه ای از ناامیدی است.

«حقیقت ساده این است که اگر گذرگاه ها به درستی باز بودند، نقاط عبور بیشتری وجود داشت، بوروکراسی کاهش می یافت و مهمتر از همه این که مورد بشردوستانه برای آتش بس به رسمیت شناخته می شد، ما به این طور کمک های هوایی احتیاج نداشتیم.

ژولیت توما، مدیر ارتباطات در آژانس امداد و کار سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی (آنروا) گفت گزارش‌ تلفات نشان می‌دهد که بهترین راه برای رساندن کمک‌ها به مردم غزه از طریق جاده و با سازمان ملل، از جمله آنروا، است.

توما گفت: «این کارآمدترین، سریع‌ترین، ارزان‌ترین و مهم‌تر از همه، ایمن‌ترین راه برای دسترسی مردم به کمک هاست