جنگل سرخهحصار، ریه سبز شرق تهران، که طی نیم قرن با زحمت و تلاش به بار نشسته بود، اکنون در سایه بیتوجهی و بیکفایتی نظام به بیابانی خشک و بیجان تبدیل شده است.
این فاجعه زیستمحیطی نه نتیجه کمآبی یا خشکسالی، بلکه حاصل تصمیمات عامدانهای است که درختان این جنگل را از آب محروم کرد و به مرگ تدریجی آنها منجر شد. مسئولان رژیم نه تنها برای حفظ این میراث طبیعی اقدامی نکردند، بلکه با بیبرنامگی و اهمال، عملاً زمینهساز نابودی یکی از آخرین سنگرهای سبز پایتخت شدند. این جنگل که میتوانست پناهگاهی برای تنفس تهران باشد، قربانی سوءمدیریت و بیتفاوتی سیستمی شده است که به جای حفاظت از طبیعت، راه را برای تخریب آن هموار کرد.
بحران فراگیر آلودگی هوا؛ مازوتسوزی نفس شهروندان را به شماره انداخته است
ماهیدشت در آستانه فرونشست؛ دشتهایی که زیر پای ما خالی میشوند
خطر حذف جنگلهای هیرکانی از فهرست جهانی یونسکو
خشک شدن سراب نیلوفر کرماشان؛ بسیاری از چشمهها و سرابها خشک شدهاند