ضرورت حزب کمونیستی

مقدمه:

از کمون پاریس تا انقلاب اکتبر و مبارزات معاصر، تجربه‌ی تاریخی جنبش کارگری جهانی نشان داده است که بدون حزب سیاسی طبقه‌ی کارگر، انقلاب سوسیالیستی و گذار به جامعه‌ی بی‌طبقه ناممکن است. سرمایه‌داری در بحران دائمی خود، با بهره‌کشی، امپریالیسم، جنگ و نابودی طبیعت، حیات بشری را تهدید می‌کند. پاسخ تاریخی به این بن‌بست، سازمان‌یابی آگاهانه‌ی پرولتاریا در قالب حزب کمونیستی است؛ حزبی که نه اصلاح‌طلب، نه فرصت‌طلب و نه دنباله‌رو بورژوازی، بلکه نیروی آگاه، منسجم و انقلابی طبقه‌ی کارگر است.

اصول نظری و ایدئولوژیک

حزب کمونیستی بر بنیاد ماتریالیسم تاریخی و دیالکتیکی استوار است. این جهان‌بینی قوانین حرکت جامعه را از درون تضادهای طبقاتی توضیح می‌دهد و ابزار علمی شناخت و دگرگونی انقلابی جهان است. حزب بدون تئوری انقلابی نمی‌تواند حزب انقلابی باشد؛ از این‌رو آموزش و پرورش ایدئولوژیک اعضا یکی از وظایف حیاتی آن است. حزب کمونیستی حزب طبقه‌ی کارگر است، بیان آگاهانه‌ی منافع تاریخی پرولتاریاست. هدف نهایی آن الغای مالکیت خصوصی بر ابزار تولید و استقرار دیکتاتوری پرولتاریا به‌عنوان شکل گذار به جامعه‌ی کمونیستی است. حزب از هرگونه وابستگی به طبقات استثمارگر، بورژوازی ملی یا قدرت‌های امپریالیستی مبراست و موضع آن در هر شرایطی دفاع از منافع کارگران و زحمت‌کشان است.

معیارهای سازمانی و پراتیکی

حزب کمونیستی با اصل وحدت اراده و آزادی بحث سازمان می‌یابد. در درون حزب، نقد و گفت‌وگوی آزاد مجاز است، اما در عمل تصمیمات جمعی لازم‌الاجراست. انضباط آهنین در اجرای مصوبات، شرط بقای وحدت و پیشاهنگی حزب است. حزب کمونیست سازمان پیشرو طبقهٔ کارگر است؛ نه حزبِ همگان و نه ائتلافی از طبقات گوناگون. مأموریت آن هدایت و سازمان‌دهی پرولتاریا در مسیر سرنگونی نظام سرمایه‌داری و بنای سوسیالیسم است. این پیشاهنگی نه در شعار، بلکه از طریق پیوند واقعی با توده‌های زحمتکش و حضور در مبارزات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی آنان تحقق می‌یابد.

برخلاف احزاب بورژوایی، حزب کمونیستی باید پیوسته خود را در فرآیند نقد و تصحیح بسازد. انتقاد و انتقاد از خود، وسیله‌ای برای تصفیهٔ خطاها، اصلاح انحرافات و ارتقای آگاهی جمعی است؛ اما این انتقاد باید صادقانه، رفیقانه و درون‌حزبی باشد، نه ابزاری برای تخریب یا جاه‌طلبی شخصی. حزب باید در میان کارگران ریشه بدواند، از دل مبارزه‌ی زنده‌ی آنان نیرو بگیرد و به راهنمای نظری و عملی جنبش کارگری بدل شود. وظیفه‌ی آن ارتقای آگاهی طبقاتی، سازمان‌دهی اعتصابات و قیام‌ها و هدایت جنبش به‌سوی کسب قدرت سیاسی است. هر عضو حزب باید از نظر اخلاقی، سیاسی و عملی متعهد به آرمان طبقه‌ی کارگر باشد. آموزش دائمی، نقد درونی و ارزیابی عملکرد اعضا، ضامن سلامت و پویایی حزب در برابر بوروکراتیسم است.

وظایف بین‌المللی و تاریخی

پرولتاریای هر کشور جزئی از ارتش جهانی کارگران است. حزب کمونیستی خود را بخشی از این جبهه‌ی جهانی می‌داند و وظیفه دارد از انقلاب‌های کارگری و جنبش‌های ضدامپریالیستی در سراسر جهان دفاع کند. همبستگی پرولتری، اتحاد کارگران، دهقانان، زنان زحمت‌کش و خلق‌های ستمدیده، بنیان دموکراسی کارگری و حکومت شوراها را می‌سازد. حزب موظف است با قاطعیت با انحرافات ایدئولوژیک – از رویزیونیسم و فرصت‌طلبی تا ملی‌گرایی بورژوایی و سکتاریسم – مبارزه کند تا از تحریف مارکسیسم و انحراف پرولتاریا جلوگیری شود.

نتیجه‌گیری و تعهد انقلابی

حزب کمونیستی وارث سنت انقلابی مارکس، انگلس، لنین و همه‌ی آموزگاران پرولتاریاست. این حزب ابزار آگاهانه‌ی طبقه‌ی کارگر برای دگرگونی جهان است. در برابر امپریالیسم، سرمایه‌داری و استبداد، حزب کمونیستی پرچم رهایی انسان را برافراشته نگه می‌دارد و هر عضو آن باید در اندیشه، در عمل و در انضباط، تجسم آگاهی و اراده‌ی انقلابی پرولتاریا باشد.
شعار ما: کارگران جهان، متحد شوید!

لذا حزبی یا جریانی که خود را مدعی کمونیسم می‌داند، باید به این اصول و اخلاقیات کمونیستی پایبند باشد؛ در غیر این صورت، باید فکری برای چاره و نام دیگری برای خود بکند. حزب، جای مماشات و سازش با افراد نامطلوب نیست؛ زیرا چنین افرادی به‌جای وحدت، باعث تضعیف و ازهم‌پاشیدگی درونی تشکیلات می‌شوند.

سایت آینه روز